backle beni maestro

I.

kumburgaz’da bir bankta oturuyorum

gölgelerimden sosyalizm ve iett geçiyor

ne götüm bir hayat lan bu diyorum kendi kendime

hiçbir şeyde iyi değilim, bi’ boktan anlamıyorum

belki bir yanıyla mukadderat, bir yanıyla elzem

beynim sanki kötürüm bir pergel

ranzasının altına saklanmış bir çocuk gibi yaşıyorum

bir ayağı rögarda, diğeri çember

eski bir şiire doğru cinayetler bulmak çok zor

toplum mu itti beni yoksa toplum diye bir şey mi var?

düşmüşüm iki rayın arasına, sol cebimde sevgili cotard

çok meşhur bir filmi skipback izliyorum

üstümden geçiyor global trenler ve kavramlar

yok kimseye selametim, kimsenin yok bana küfrettiği

huberman da ebu talip de atm kuyruğunda

backle beni maestro, ödüyorum mahvın bedelini

gerçi merhumların da sermaye olduğu şirketler var

önce azizleri gömüyorlar, sonra işrak vaktini

rachel ünlü bir fotoğraf oluyor yeryüzünde

-zulüm afişinde yüzlerimiz kızarıyor-

belli ki özgürlük erken, ölüm bir tahterevalli

vittorio arrigoni’ye kimse yasin okumuyor

yalnızlar için yeni şaraplar

yalnızlar için daha fazla nembutal

yalnızlar için iki kişilik sedyeler imal edilmeli

her şey gibi metalaşıyorum, metalaşıyorum

sonra tamahkar bir mütedeyyin oluyorum

ah nerdesin o büyük ayaz, neredesin deprem

orduyu göreve çağırır gibi seni kıyamete çağırıyorum

ya da yıkılsın bu mesken, devlet kim ola

allah’ım en azından bana özel bir darbe

ya da bir tümevarım filan şeyetsen?

kumburgaz’da bir bankta oturuyorum

gökyüzünde güzel travmalar ve ezan sesi

ilk arya senin emrindi, son sone benim olsun

tut ellerimi açmışım dua bu gayya çukurundan

-gölgelerimle hemhal, yalnızlıkla müsemma-

şeyh galip affetsin, esrar dede’den kalan

sar bu çarşafı en başa, bu vaha riyakar

hiçbir ayna göstermiyor artık insana kendisini

işine karışmak gibi olmasın ama

bu revirde özgürlük en yakışıklı günahkar

ya sen tutuştur bu serencamı

ya da hatmetmeden öldürelim kendimizi

II.

lanet olsun.

bireylikler dergisi / sayı 52 | eylül - ekim 2013