nermin'i unutmuyorum ya da bu maaş bana yetmiyor

ellerim bir zamanlar,

allah’ı andıran ellerinin peygamberiydi
istasyon mahallelerinde,
küfretmeyi bilen namuslu ve esmer kadınlar gibi
müdahaleci bir gece doğurmuştu bizi
şimdi etrafımızda üç-beş kitap okumuş orospular ve pezevenkler
şimdi erkânımız; post-modernizmin yemlerini eksik etmediği,
fiyakalı avlulara türemiş jakoben sürüsü
şimdi bir dirayet gösterişi bile sayılabilir elveda demek!
çünkü elveda dediğin bir çeşit teksir makinesi
kusura bakma nermin, aşk biraz skolastiktir
kapitalizm vagonsuz kalmaz, bir an önce yuva filan kur
yoksa o geceler gelir, seni şafağından vurur
 
bu yoksulluğu bize çok gördün
bu yoksulluğumuzu aldın,
gökdelenlerin gölgesine gömdün
şehrin secdeleriyle başkalaştık
ve bu ‘kim’ olma telaşı
ve bu metropolitan 'ayak'lanış yüzünden
koştukça hızlanan saatlerin altında kaldık
bu treni recmedecek çocuklar da büyüdü nermin
artık her eflatunn biraz gezegen, her yönetim reagan
her aşk biraz meşhur
dengeler ticari, momentum açık
ve yüzüm bir birahanede rehin
 
banka şubesine adres mi sorulur nermin?
ben sana tarif ederdim kalman gereken yeri.