güzel günlerin zai'si, bazı gecelerin zani'si
nice iç geçirmelerin erbabı, bilen bilir
çoğunlukla kapalı istiaredir ömrüm
hep güzel kadınlar geldi, gördüm
- biri farklı -
bu son telaş, bu son işkilleniş
'sıyrılıp gelen' diyorum senin için
uzun uzadıya yazmak isterdim her şeyi
çırılçıplak, bu soğuk acı dahil
oyukların
kendine has durgunlukları olur
ölüm
de bir öznellik taşımalıdır bu yüzden
çocukluğumdan
kurtulamayan kahvaltılarımızı hatırla
bu
ara bütün kötü şairler reçellerden bahsederken
ellerini
hatırla ve bana nasıl uzandığını
‘hatırla,
bazen yorulur insan kendisi olmaktan’
bak
ne kadar da birbirimize benziyoruz şimdi
o
geceden beri devamlı ölüyorum
gövdem
yer yüzünden biraz uzak
katilimi
tanıyorum, sözüm azrail'den biraz dışarı
zan
altında şimdi kirletilmiş bütün bıçaklar
büsbütün
kefenleşmek bu, yarım yamalak çaresizlik
ve
çaresizce kendine ikrar mıhlayan
bir
dağ gibi dirayetli hala yüzün
bak
nasıl da fiyakalı bir arzdır şimdi gözlerinsizlik
-
ki bu, bir intihar biçimi sayılmalı -
bir
temenni olmaktan çıkıp, kapıyı çalacak her gün
bir annem zaten bir de sen, mahvettiniz
hayatımı
